Drie jaar nadat Cees Verhoef in Ahoy het officieuze wereldrecord op 2.40.37,8 zette was het in 1978 de beurt aan Steef Kijne om een aanval te wagen. Ik sprak Steef in Kralingse Veer, het stukje Rotterdam tussen de Brienenoordbrug en Capelle aan den IJssel. “Ik was gebiologeerd door de prestatie van Cees Verhoef, een mooie loper. Ik wilde dit ook.” Op de houten baan van Ahoy stond een stippellijn die de ronde van 192 meter en 22 centimeter markeerde. “In elke bocht stond een jurylid”, zegt Steef Kijne, “om te controleren of ik niet over de stippellijn ging.” Een record kan je alleen lopen in een wedstrijd dus liepen er nog vier lopers mee. De meeste steun kreeg Kijne van de boomlange Jan Kaat. Drinken deed hij amper tijdens de marathon. Als sportvoeding werd vlak voor de start een theelepel honing genomen. Pas een ronde of tien voor het einde nam Kijne wat te drinken. “Toen had ik al een shirt uitgetrokken. Ik had er twee aan, beide kurkdroog, ik zweette amper.” Om de marathonafstand af te leggen moest hij 219 ronden lopen. De eerste ronden gingen te snel. “Elke keer hoorde ik Bertus Veldhoven, mijn trainer, roepen dat het […]
Lees verderHet wereldrecord indoormarathon van Steef Kijne
De dertiende Rotterdamse Marathon, 1975
De opmerkelijkste Rotterdam marathon is waarschijnlijk de marathon die Cees Verhoef liep in februari 1975. De toen 26 jarige student sociale wetenschappen en Hellas atleet had het bijzondere plan om het marathonwereldrecord indoor te willen verbreken. Cees Verhoef liep in zijn debuutmarathon in Praag in 1973 al 2.22.16 en behoorde direct tot de vaderlandse top. En in 1974 was Cees Verhoef met 2.27 tweede in de Rotterdam marathon achter de Duitser Roggenbach. Verhoef trainde veel in Tsjecho-Slowakije waar zijn vrouw vandaan kwam. In die periode voor de marathon trainde Verhoef ruim 300 kilometer per week. De recordpoging vond plaats in Sportpaleis Ahoy voor de basketbalwedstrijd Transol tegen RAAK. Maar voor de marathon was er een wielerfeest geweest met alle stank en rook van dien. Dus alle ventilatiekanalen werden opengezet om Cees Verhoef in zuurstofrijke omstandigheden te laten lopen. De grootste vraag was echter hoe zijn voeten het gewring in de bochten zouden verdragen. De ronde was nog geen 200 meter lang en dat betekende 219 rondjes over de houten planken van de wielerbaan. Maar Verhoef liep een strak schema. De eerste vijf km in 19 rond, de tien in 37.59, de twintig in 1.15.58, het dertig km punt kwam hij […]
Lees verderDe twaalfde Rotterdamse Marathon, 1974
Met erg veel genoegen keken ze in Rotterdam niet terug op de twaalfde marathon die in de Maasstad werd georganiseerd. Het was de derde op rij van de atletiekvereniging Metro. Na de twee mooie overwinningen van de Engelsen, Allen in 1972 en Jones in 1973 was het nu de Duitser Willy Roggenbach die de rondjes rondom de Kralingse Plas liep in 2 uur 26 minuten en 5 seconden. De veertiger uit Krefeld behoorde niet tot de Europese topklasse. De wedstrijd was matig bezet. 135 lopers trotseerden die zaterdagmiddag de barre weersomstandigheden, er stond een koude wind en het regende een groot deel van de tijd. Ruim vijftig, meest Nederlanders, liepen de marathon binnen de drie uur. Een lichtpunt was wel de tweede plek voor de Utrechtse student Cees Verhoef. Hij had in het buitenland al enkele sterke marathons gelopen maar in Nederland was dat nog niet gelukt. Stralend zei hij na afloop: “Ik heb mij eindelijk ook in eigen land waargemaakt.” Cees kreeg een mooie prijs, hij won een reis naar de Athene marathon, de bakermat van deze legendarische afstand. De prijs was beschikbaar gesteld door Kordatzakis, een in Nederland werkende Griek. Een opvallend incident, dat zelfs de tv uitzending […]
Lees verderDe elfde Rotterdamse Marathon, 1973
Een suikerzoete titel voor Johan Kijne kopte het Rotterdams Nieuwsblad op 7 juli 1973. Ik vroeg Johan Kijne, thuis in Hellevoetsluis, wat die kop precies inhield. De krant schrijft over een suikerdieet maar Johan legde uit dat hij, in navolging van de Zweden en Engelsen, zich had verdiept in het koolhydraten stapelen. Dat hield in dat er een week voor de wedstrijd drie dagen lang geen suiker en zo min mogelijk koolhydraten werden ingenomen. Het lichaam reageert dan met een eigen glycogeenaanmaak. Na de suikerloze dagen wordt er juist heel koolhydraatrijk gegeten. Pasta’s in alle soorten en maten. Het lichaam reageert door extra op te slaan voor moeilijke tijden. Tijdens de marathon heb je dan extra koolhydraten om uit te putten. Johan Kijne werd in de elfde Rotterdamse marathon derde achter de Britten Jones en Hughes en werd daarmee Nederlands Kampioen. Jones, een 28 jarige vrachtwagenchauffeur uit Windsor liep een uitgekiende race. Samen met Kijne haalde hij rond het 25 km punt de koplopers Slachmuylders uit België en de Engelsman Atkinson in. Achter het viertal liepen Cees Verhoef, Aad Steylen, Henk Kalf, Van Sijtveld en de Engelsman Hughes. Het werd een mooie wedstrijd, Jones liep van Kijne weg en zijn […]
Lees verder