Running Nu
Call Us Free: 1-800-123-4567

Berichten met label ‘Ahoy’

Het wereldrecord indoormarathon van Steef Kijne

Drie jaar nadat Cees Verhoef in Ahoy het officieuze wereldrecord op 2.40.37,8 zette was het in 1978 de beurt aan Steef Kijne om een aanval te wagen. Ik sprak Steef in Kralingse Veer, het stukje Rotterdam tussen de Brienenoordbrug en Capelle aan den IJssel. “Ik was gebiologeerd door de prestatie van Cees Verhoef, een mooie loper. Ik wilde dit ook.” Op de houten baan van Ahoy stond een stippellijn die de ronde van 192 meter en 22 centimeter markeerde. “In elke bocht stond een jurylid”, zegt Steef Kijne, “om te controleren of ik niet over de stippellijn ging.” Een record kan je alleen lopen in een wedstrijd dus liepen er nog vier lopers mee. De meeste steun kreeg Kijne van de boomlange Jan Kaat. Drinken deed hij amper tijdens de marathon. Als sportvoeding werd vlak voor de start een theelepel honing genomen. Pas een ronde of tien voor het einde nam Kijne wat te drinken. “Toen had ik al een shirt uitgetrokken. Ik had er twee aan, beide kurkdroog, ik zweette amper.” Om de marathonafstand af te leggen moest hij 219 ronden lopen. De eerste ronden gingen te snel. “Elke keer hoorde ik Bertus Veldhoven, mijn trainer, roepen dat het […]

Lees verder

De dertiende Rotterdamse Marathon, 1975

De opmerkelijkste Rotterdam marathon is waarschijnlijk de marathon die Cees Verhoef liep in februari 1975. De toen 26 jarige student sociale wetenschappen en Hellas atleet had het bijzondere plan om het marathonwereldrecord indoor te willen verbreken. Cees Verhoef liep in zijn debuutmarathon in Praag in 1973 al 2.22.16 en behoorde direct tot de vaderlandse top. En in 1974 was Cees Verhoef met 2.27 tweede in de Rotterdam marathon achter de Duitser Roggenbach. Verhoef trainde veel in Tsjecho-Slowakije waar zijn vrouw vandaan kwam. In die periode voor de marathon trainde Verhoef ruim 300 kilometer per week. De recordpoging vond plaats in Sportpaleis Ahoy voor de basketbalwedstrijd Transol tegen RAAK. Maar voor de marathon was er een wielerfeest geweest met alle stank en rook van dien. Dus alle ventilatiekanalen werden opengezet om Cees Verhoef in zuurstofrijke omstandigheden te laten lopen. De grootste vraag was echter hoe zijn voeten het gewring in de bochten zouden verdragen. De ronde was nog geen 200 meter lang en dat betekende 219 rondjes over de houten planken van de wielerbaan. Maar Verhoef liep een strak schema. De eerste vijf km in 19 rond, de tien in 37.59, de twintig in 1.15.58, het dertig km punt kwam hij […]

Lees verder
"De finish is niet het einde van het lopen..." (Ultraloper Jan Knippenberg)