Als een bokser na een knock-out probeer ik terug te kijken naar de race van gisteren. Die bokser is figuurlijk, de knock-out was letterlijk. Maar daar straks meer over. Na de Gelreman in 2019 en de Frysman vorig jaar stond ik gisteren om 7 uur klaar langs de kade van de Maas in Maastricht voor mijn derde hele triatlon, deze keer de Ironman Maastricht. Ik had mij gepositioneerd in de groep van plan was om er 70 tot 80 minuten over te doen. Na een kwartiertje popelen langs de kant was het mijn beurt om te gaan. Een zogenaamde “rolling start” waarbij elke paar seconden een tweetal mocht starten. Ideaal voor mij, omdat er dan gelijk ruimte is om te zwemmen en niet het gestress tussen honderden andere nerveuze atleten. Ik had de slag snel te pakken en kon netjes doorzwemmen. Haalde af en toe een zwemmer in na 36 minuten was ik bij de rode boei die het keerpunt markeerde. Terug ging het twee minuten sneller en klokte ik naar volle tevredenheid 1.10 uur over de 3,8 km. Het was nog een aardig stukje lopen naar de kledingtassen en de omkleedruimte. Van te voren had ik mij al voorgenomen […]
Lees verderDe ijzeren man geveld
Je suis un VentouxMan.
Je suis un VentouxMan. Zou het goed Frans zijn? De Franse lerares en ik hadden geen match. Het werd nooit wat met die taal. Maar ik mag mij sinds vanmiddag een Ventouxman noemen, als finisher op de triathlon met deze naam. Het begon vanmorgen vroeg, in het Lac de Lapalud, een meertje nabij de kerncentrale Tricastin. Of het water daarom zo helder was heb ik niet durven vragen. Wel moest je voor alle zekerheid een mondkapje op, tot een minuut voor de start. Op zich ging het zwemmen wel lekker maar de tijd was ronduit slecht. 41 minuten over twee kilometer is minstens 5 minuten te langzaam. Coronaroosters van zwembaden, drukke maanden op het werk en een armblessure had mijn niveau doen dalen tot ver onder de maat. Het wisselen ging ook niet vlot, je armwarmers en een fietsshirt over je natte trisuit aantrekken is lastig. Wel noodzakelijk want de opgegeven temperaturen waren te laag om zomaar in een mouwloos pakje op stap te gaan. De eerste 60 km had ik gisteren al met de auto verkend en wist daardoor de lastige punten gemakkelijk te nemen. Daarbij stonden er vrijwilligers bij de gevaarlijke punten het verkeer tegen te houden. Na […]
Lees verderFrysman 2021
Een dag na de Frysman, tijd om even terug te kijken. Een stram lijf, pijnlijke pezen en wat kapotte tenen. Tijdens zo’n wedstrijd komt er altijd het moment met de prangende vraag waarom je dit alweer wilde. En een antwoord daarop komt dan niet. De vraag kwam na zo’n 21 km lopen. Pas op de finishlijn is er een deel van de mentale kwelling vergeten, als je als Frysman wordt binnengehaald. Ik kwam ongeveer als vijftigste het water uit. Het leek een ogenschijnlijke rustig IJsselmeer. Weinig wind, geen grote golven. Maar ik had ruzie met de golven die er wel bleken te zijn. Die kwamen in een ritme wat niet paste bij mijn slagritme. Een goede onderwaterdoorhaal zat er niet in, druk zetten op het water lukte niet. Navigeren ging prima, al gold dat niet voor de twee zwemmers bij mij in de buurt, die dan weer links, dan weer rechts van mij in de weg lagen. Met de geklokte 1.16 was ik niet tevreden maar tijd om mij er druk over te maken wilde ik niet nemen. Op naar het fietsen. Nu lag de wisselzone boven op It Reaklif dus moesten er nogal wat meters afgelegd worden om boven […]
Lees verderGelreman 2019
De pijn zal nog wel verdwijnen, maar zover is het nog niet. Dus een mooi moment om terug te kijken naar de uitdaging die ik mij voor dit seizoen had beloofd. Een hele triathlon. Halverwege jaren tachtig, na mijn finish in de eerste editie van de Triathlon van Spijkenisse keek ik vol bewondering naar mannen als Axel Koenders, Gregor Stam en Rob Barel. Een hele triatlon, dat was het echte werk. Het lag buiten mijn bereik, ver zelf. Misschien ooit.. Begin december kwam er op FB een berichtje voorbij van de Gelreman. Een hele triathlon met woorden als “kleinschalig en persoonlijk” in het bericht. Ik zag een doel voor 2019, maar gelijk de vraag: kan ik dit? Zwemmen is geen probleem. Een kleine vier kilometer zwem ik zo. Afgelopen jaren genoeg gezwommen met als hoogtepunten de oversteek van Den Helder naar Texel en de estafette over het IJsselmeer. Fietsen dan? Honderdtachtig kilometer, dertig per uur. Zes uur. Moet kunnen. Vergt de nodige tijd voor trainingen maar in een ver verleden fietste ik ook af en toe het IJsselmeer rond, tochten van 300+ km. En de trainingen in de zomer van 2018 voor de Mont Ventoux bevielen mij prima. Maar het lopen, dat is […]
Lees verder