In 2008 was ik te gast bij de Ultra-Trail du Mont-Blanc (UTMB), op uitnodiging van de sponsor. Gedurende de gehele race was ik op diverse locaties getuige van een bijzondere race. De strijd van de deelnemers tegen de vermoeidheid, de hoogte en het lopen over de bergpaden in het donker, maar bovenal van de eerste overwinning van een fenomenale atleet, Kilian Jornet. De volgers van de race kenden deze twintigjarige Spanjaard niet. Een kamikaze actie van een onervaren jongeling, zo werd over hem gesproken in de eerste uren van de wedstrijd. De Franse journalisten werden gedurende de race chagrijniger en zagen vol ongeloof Jornet met een grote glimlach finishen in Chamonix. Er werd geprotesteerd, hij zou geholpen zijn onderweg, hij zou de juiste spullen niet meegenomen hebben enzovoort. Nu, ruim tien jaar later kennen we Kilian Jornet als één van de grootste trailatleten en ambassadeurs van deze mooie sport. In die jaren werd het trailrunnen groter en groter. Veel sportmerken kwamen met een lijn van trailschoenen en -kleding, wedstrijden schoten als paddenstoelen uit de grond en ook in Nederland werd trailrunning populair. Als trainer begeleidde ik atleten naar grote wedstrijden als de UTMB, de Marathon des Sables en andere mooie uitdagingen. Als […]
Lees verderHow to Succeed at UTMB
Urbanears stevig in de oren
Lopen met muziek, ik heb er een ambivalente verhouding mee. Meestal loop ik zonder, genieten van de stilte van de omgeving of juist alert zijn op het verkeer om mij heen. Maar sinds ik in 1987 in de voorbereiding op mijn eerste marathon over een dubbele dip heen ben geholpen door Dolly Parton loop ik de langste duurlopen geregeld met oordoppen in. Dat ik sinds die dag een heimelijke liefde heb voor Dolly Parton moet u niet verder vertellen… Niet uit het oor floepen De afgelopen weken heb ik de Medis oordoppen van Urbanears getest. Dat zijn oordopjes voor op je MP3, waarover wordt beweerd dat ze door hun goede pasvorm niet uit je oor kunnen floepen als je als hardloper even tempo maakt. Nu is het een feit dat veel oordopjes niet lekker blijven zitten bij het lopen. Er zijn diverse varianten, van dopjes die je bijna tot aan je trommelvlies in je oor kunt proppen tot ingenieuze constructies die je met een beugel over je achterhoofd en je oren hangt, maar vaak blijven ze toch niet op hun plek. Deze Medis hebben een ander handigheidje, ze passen precies in het holletje van je oorschelp. De Medis zijn rond […]
Lees verderEenzame uren
Is hardlopen meer dan een optelsom van tijd, afstand en spiermassa? Jolanda Linschooten, beroepsavonturier, vraagt zich dat af in haar boek Eenzame uren. Ze nam zich voor om in 2011 een lopersqueeste aan te gaan om te kijken of ze haar vraag kon beantwoorden door het lopen van enkele ultralopen. Waarom loop ik hard? Een vraag die Robin Harvie zich in zijn boek, Why we run, ook stelt. Dat boek, in het Nederlands vertaalt als Gek van hardlopen was ik aan het lezen toen het boek van Jolanda Linschooten op de mat lag. Ik was al dagen bezig mij door het boek van Harvie heen te worstelen. Ik heb altijd een beetje moeite met zulke vragen. Ik stel ze af en toe zelf ook wel, maar meestal op driekwart van een moeizame ultraloop. En dan in de trant van “wat doe ik hier in hemelsnaam.” Harvie haalde er zoveel zaken bij dat ik geregeld het boek moest wegleggen omdat het mij niet raakte. Ik heb het afgelopen jaar, het jaar van haar zoektocht, Jolanda als ultraloopster een beetje mogen leren kennen. Niet eentje van het soort dat maar wat aanrommelt maar iemand die heel gedegen zich met haar races bezighoudt. […]
Lees verderMythes in de sport 1
Een als waar aangenomen verzinsel. Daar bestaan er nogal wat van in de sport. Door de toenemende invloed van de wetenschap in de sport worden veel mythen naar het rijk der fabelen verwezen. Op Prorun kunt u geregeld artikelen van de hand van onze medewerkster Miriam van Reijen lezen. Zij vertaalt de laatste relevante wetenschappelijke literatuur naar voor lopers en loopsters praktische informatie. Toch moeten we opletten dat we wetenschap niet op een voetstuk plaatsen zodat er het gevaar ontstaat dat er weer nieuwe mythevorming ontstaat. Want wetenschap wordt bedreven door mensen en waar mensen werken worden fouten gemaakt. Of, en dat zien we ook zo af en toe, er worden recente onderzoeken over het hoofd gezien en worden we nog jaren lang bestookt met achterhaalde informatie. Zeker als er commerciële belangen in het spel zijn. Fysioloog Wim Burgerhout probeert in het boekje Mythes in de sport 1: Over conditie, melkzuur en gezondheid ons kritisch te laten kijken naar aannames en theorieën over de effecten van training in de sport. Het boek is bedoeld voor professionals die in studie of beroep met inspanningsfysiologie te maken hebben. Maar ook voor trainers en atleten die zich interesseren wat er tijdens de inspanning gebeurt […]
Lees verderSnel, hoog, ver: de helden van de tienkamp
Iedere lezer van deze website zal vast wel zo’n lijstje hebben van onvergetelijke atletiekmomenten. De losse veter van Nijboer, die blik van Ellen van Langen, het goud van Carl Lewis. Denkend aan Lewis heb ik altijd direct de associatie met Daley Thompson. De Brit die in het hol van de leeuw duidelijk maakte dat Lewis in zijn ogen de op één na beste atleet ter wereld was. En even daarvoor, direct na afloop van zijn overwinning in die memorabele spelen van Los Angeles showde de tienkamper zijn blauwe shirt aan het publiek in het Drake Stadium. De tekst luidde: “Thanks America for the good games and a great time.” Maar op de achterkant stond: “But what about the tv-coverage?” De Amerikaanse televisiestations hadden weinig oog voor atleten zonder Amerikaans paspoort. Sinds Thompson is de tienkamp een nummer dat ik altijd met extra belangstelling volgt. Met ontzag bekeek ik het lijstje van Roman Sebrle nadat hij in 2001 als eerste de 9000 puntengrens verbrak: 100 m: 10,64, ver: 8,11, kogel: 15,33, hoog: 2,12, 400m 47,79, 110 horden: 13,92, discus 47,92, polshoog: 4,80, speer 70,16 en 1500m in 4.21,98. De geschiedenis van de tienkamp is nu prachtig weergegeven in het boek: “Snel, […]
Lees verderFoekje Dillema, en de foute mannen van de KNAU
Foekje Dillema was geen vrouw, dat was de nietsontziende mening van de officials van de Koninklijke Nederlandsche Athletiek-Unie. Op 13 juli 1950 werd het leven van de Friese sprintster genadeloos ten gronde gericht. De huishoudster uit Burum was op weg om de hegemonie in het sprinten over te nemen van de viervoudige olympisch kampioene Fanny Blankers – Koen. Die dertiende juli zou Foekje met de Nederlandse damesploeg per trein afreizen naar Frankrijk. In Carcassonne stond er een 4x 100 meter op het programma. Met Fanny Blankers – Koen en Foekje Dillema had Nederland een gouden ploeg voor de komende Europese kampioenschappen in Brussel. Maar verder dan Hilversum kwam Foekje niet. Ze werd uit de trein gehaald en apart genomen in een hoekje van het station. Jo Moerman en Jan Blankers vertelden op een waarschijnlijk niet al te vriendelijke wijze dat ze geschorst is voor het leven. De sexetest had uitgewezen dat Foekje geen vrouw was. Max Dohle schreef over deze gebeurtenis “Het verwoeste leven van Foekje Dillema, De grootste tragedie uit de Nederlandse sportgeschiedenis”. De meeste hoofdrolspelers zijn er niet meer. Foekje Dillema overleed op 5 december 2007 en nam haar verhaal mee in haar graf. Die jaren vijftig moeten […]
Lees verderBij veel ultralopers ligt hij op het nachtkastje, bij sommigen schijnt er zelfs een beduimeld exemplaar onder het kussen te liggen. Dit zijn de gelukkigen, de lopers die De mens als duurloper van Jan Knippenberg eind jaren tachtig hebben gekocht of er later eentje vonden in de schappen van de Slegte. Ik las het boek in 1987, geleend uit de lokale bibliotheek. Als student kostte het hardloopleven al veel te veel dus boeken kocht ik sporadisch. Toen ik met een boekenbon in de boekhandel een keus moest maken tussen Triathlon in de lage landen en het boek van Knip werd het een praktisch boek, met trainingsschema’s die mij moesten leiden naar een succesvolle triatlon. Met verbazing las ik het boek van Knippenberg, over indianen die binnen de kortste keren Montezuma wisten te vertellen dat Cortés op het strand stond. Binnen vierentwintig uur hadden de Azteken vierhonderd kilometer overbrugd met het onheilspellende nieuws, of over de mythische race van de Cheyenne toen de dieren en mensen nog met elkaar konden praten. En over de Tamahumara met hun loopspelen en meerdaagse lopen. Verre volkeren, vreemde gewoonten. Maar wat bleek, ook ogenschijnlijk doodnormale westerlingen liepen afstanden veel verder dan de gebruikelijke 42195 meter. […]
Lees verder