Het plan was om een lekkere 6 uur te lopen. Gewoon op gevoel. Het was in eerste instantie prima weer, lekker zonnetje en weinig wind. De verzorging, clubgenoot Frans de Raadt en mijn dochter Sanna hadden een mooi stekje gevonden vlak voor het zwembad. Tafeltje uitgestald met eten en drinken. Met drie man sterk stonden we in ons clubtenue aan de start, Peter, die de 6 uur liep als voorbereiding op de 12 uur volgende maand en Andy Roodenburg, die zou starten op 12 per uur en later pas wilde versnellen.
De eerste ronden gingen zo rond de vijftien minuten. Te snel? Misschien wel maar het liep prima zo. Na acht ronden was het tempo niet minder en na wat rekenen wist ik wel dat een clubrecord binnen de mogelijkheden lag. Die motivatie zorgde ervoor dat het derde uur het snelste uur werd. De marathondoorkomst ging in 3.14. Prima, maar in mijn achterhoofd spookte toch al dat vijfde uur. Vier uur tempo lopen is niet moeilijk maar een Zes uur begint pas na het vierde uur.
Het tempo viel toch niet veel terug in dat vijfde uur, de omstandigheden waren gewoon slecht aan het worden. De zon was na het eerste uur verdrongen door lichte regen en in het vierde uur begon het gewoon heel hard te regenen. Het fietspad kwam blank te staan en de opgegebroken weg bij het zwembad werd een modderpoel. In het 19e rondje kwam Andy weer bij mij lopen nadat ik hem rond het marathonpunt had gedubbeld. Zijn opmerking over de mogelijkheden tot het lopen van een clubrecord stimuleerde genoeg om toch weer wat meer tempo te kunnen maken. Ik liep op dat moment net onder de 12 per uur en dat zou betekenen dat het moeilijk zou worden om aan die 74,6 km te geraken. Dus het gas er op en weer gaan.
Na 20 rondjes wist ik dat ik het zou moeten kunnen halen. Echter krampscheuten in mijn hamstrings maakten het er niet gemakkelijker op. De regen en de vermoeidheid begon z’n tol te eisen.
Maar hoe hard het ook regende, het verzorgingsteam verzaakte niet. Dochterlief bleef trouw gelletjes aangeven en mijn bidonnetje vullen. Dat motiveerde ook om het tempo hoog te houden.
Elf minuten voordat de zes uren voorbij waren finishte ik mijn 23e rondje. 23 rondjes was 100 meter minder dan het clubrecord dus die zat wel in de pocket. Ik wilde de laatste minuten ontspannen uitlopen maar net op dat moment kwamen Peter en Andy aanstormen. Andy rook zijn kans om zijn p.r. te verbeteren maar dan moesten er nog even flink aan getrokken worden. Dus toch maar mee in dat pijnlijk hoge tempo van Peter. Gedrieën liepen we in de laatste 11 minuten 1800 meter….
En wat kan je dan gelukkig zijn met een prestatie. Clubrecords zijn toch altijd het toetje van je p.r. Niet dat dit record lang zal staan, Andy en Peter hebben de kwaliteiten om weer wat meters meer te lopen. Maar voorlopig is hij van mij!
Nu, een dag later, overheerst de glimlach de pijn in mijn spieren en mijn overgevoelige achillespees. Het kan mij allemaal erg weinig schelen. De 76+ staan nu achter mijn naam!
4 rondjes zijn 12,9 km
1e vier ronden 59.13
2e vier ronden 59.58
3e vier ronden 58.59
4e vier ronden 60.00
5e vier ronden 63.47
Laatste 12,5 km in 55 minuten
76,342 km.