Mind over Milkshakes, een mooiere titel van een wetenschappelijk artikel heb ik lang niet gelezen. Onderzoekers aan de Yale-universiteit hebben een interessant fenomeen bestudeerd. Twee groepen kregen milkshakes te drinken. De ene groep een milkshake met 620 kcal, de “Indulgence-shake” te drinken en de andere groep kreeg de “Sensi-shake”, met maar 140 kcal. Er werd nadrukkelijk gevraagd om de etiketten te lezen en er werd verteld hoeveel kilocalorieën de shakes bevatten. Tijdens het onderzoek werd het hormoon Ghreline in het bloed gemeten. Dit hormoon wordt afgescheiden in de maagwand en wekt de eetlust op.
Het zal niemand verbazen dat de mensen die de “Indulgence” shake dronken een sterkere daling in het bloed hadden van dit hormoon ten opzichte van de mensen die de “Sensi-shake” kregen.Maar nu komt de aap uit de mouw, iedereen had dezelfde shake gekregen. Een shake met 380 kcal. Het verwachtingspatroon van de proefpersonen zorgde er al voor dat na consumptie van de “Indulgence” milkshake het hormoongehalte meer zakte dan bij de mensen die de “Sensi-Shake” dronken. We zijn blijkbaar in staat om ons hormoonsysteem onbewust te beïnvloeden. Mind over Milkshake.
Maar wat heeft het met hardlopen te maken? Je kan mensen voorliegen en het geloof in je verhaal heeft invloed op hun fysieke reactie. Als hardlooptrainer gebruiken we dit vaak ook.
Onlangs had ik bewust de training niet uitgeschreven op het weekschema. Alleen maar dat de training afhankelijk was van de gelopen en te lopen baanwedstrijden in die week. Twee ervaren atleten hadden geen wedstrijd in de benen en de volgende wedstrijd, een 3000m, zou pas vijf dagen later zijn. Zij kregen als opdracht om vijf keer duizend meter volle bak te lopen. Wel in een tempo dat het op het laatst op het toppunt van kunnen zou zijn, echter de eerste mocht maar 10 seconden langzamer dan de laatste.
Omdat ik precies weet wat ze kunnen was het niet mogelijk om te langzaam te beginnen. De rust mochten ze zelf bepalen maar veel langer dan vijf tot zes minuten vond ik niet nodig. De laatste twee keer duizend gingen echt hard. Het zijn gedreven atleten die serieus willen trainen. Na de laatste lagen ze uit te hijgen op de baan. Harder konden ze echt niet, ze waren tot het gaatje gegaan.
Ik vertelde dat ze nog een keer een duizend moesten lopen. Lachend liepen ze met mij mee naar de start. Toen ik zei, “over tien seconden starten”, keken ze mij aan. “Je meent het toch niet?” Ze dachten dat ik een geintje maakten en waren meegelopen omdat enkele clubgenoten nog bezig waren met hun programma. Eentje stond zelfs al met z’n fietssleutels in zijn hand. Maar ze lieten zich niet kennen. Ze starten en liepen net zo hard als die vijfde duizend. “Dit was echt de laatste” stamelden ze.” Ik weet zeker dat ze er nog eentje hadden gekund maar dat was trainingstechnisch niet zinnig.
Als ik van te voren had verteld dat we zeven keer duizend zouden lopen dan gaan ze anders van start dan als bij vijf keer duizend meter. Ervaren lopers denken hun grenzen te kennen en passen onbewust hun tempo’s aan. Maar laat je ze vijf keer lopen en daarna nog een toetje van twee keer die duizend dan lukt het wel.
Een ander voordeel is dat de 3000m wedstrijd vijf dagen na de training ineens met meer vertrouwen wordt tegemoet gezien. Want ze konden in de training meer dan ze zelf dachten.
Bron: Crum AJ, Corbin WR, Brownell KD, Salovey P. Mind over milkshakes: Mindsets, not just nutrients, determine ghrelin response. Health Psychol. 2011 May 16.
Gepubliceerd op de hardloopwebsite Prorun,24 juni 2011