De Man met de Hamer, hij is berucht onder de marathonlopers. Een kerel die zo rond het vijfendertig kilometerpunt de lopers en loopsters staat op te wachten en hen een stevige dreun kan verkopen met zijn hamer. Maar eigenlijk is het een man met een enorme spiegel. Een spiegel die hij voorhoudt aan iedereen die spot met wetten van de marathon. Twee wetten wil ik in twee delen bespreken. In dit eerste deel gaat het over drinken en eten en in deel twee wil ik ingaan op de oorzaak van inspanningsgerelateerde kramp. Hardlopen is in mijn ogen simpel. Zorgvuldig trainen en mits je geen fysieke problemen hebt die hardlopen verhindert dan kan het niet mis gaan. Nu is zorgvuldig wel het toverwoord. Maar op afstanden langer dan zo’n vijftien tot twintig kilometer wordt hardlopen ook een energievraagstuk. We hebben voor een uur tot anderhalf uur brandstof in de vorm van glycogeen beschikbaar in onze lever en spieren. Nu is er niemand die de marathon in anderhalf uur kan lopen dus komen we met het lopen op glucose (waar glycogeen is uit opgebouwd) in de problemen. Gelukkig hebben we allemaal, zelfs de graatmagere atleten onder ons, nog genoeg vet om op […]
Lees verderDe Man met de Hamer en de Spiegel #1
Mind over Milkshakes…
Mind over Milkshakes, een mooiere titel van een wetenschappelijk artikel heb ik lang niet gelezen. Onderzoekers aan de Yale-universiteit hebben een interessant fenomeen bestudeerd. Twee groepen kregen milkshakes te drinken. De ene groep een milkshake met 620 kcal, de “Indulgence-shake” te drinken en de andere groep kreeg de “Sensi-shake”, met maar 140 kcal. Er werd nadrukkelijk gevraagd om de etiketten te lezen en er werd verteld hoeveel kilocalorieën de shakes bevatten. Tijdens het onderzoek werd het hormoon Ghreline in het bloed gemeten. Dit hormoon wordt afgescheiden in de maagwand en wekt de eetlust op. Het zal niemand verbazen dat de mensen die de “Indulgence” shake dronken een sterkere daling in het bloed hadden van dit hormoon ten opzichte van de mensen die de “Sensi-shake” kregen.Maar nu komt de aap uit de mouw, iedereen had dezelfde shake gekregen. Een shake met 380 kcal. Het verwachtingspatroon van de proefpersonen zorgde er al voor dat na consumptie van de “Indulgence” milkshake het hormoongehalte meer zakte dan bij de mensen die de “Sensi-Shake” dronken. We zijn blijkbaar in staat om ons hormoonsysteem onbewust te beïnvloeden. Mind over Milkshake. Maar wat heeft het met hardlopen te maken? Je kan mensen voorliegen en het geloof in […]
Lees verderHoe train je vaartspel?
Een van de leukste trainingsvormen is toch wel de Fartlek. Fartlek, we noemen het in Nederland ook wel vaartspel, is een vorm van trainen die ontwikkeld is in de jaren dertig door de Zweedse coach Gösta Holmér. Holmér zocht voor zijn atleten een training waarbij geregeld harder werd gelopen dan wedstrijdtempo maar waarin ook uithoudingsvermogen een rol speelde. Ik gebruik twee vormen van vaartspel. De eerste vorm ligt het dichtst tegen de oorsprong aan. Laat ik even uit gaan van een ervaren loper die in training is voor een snelle tien kilometer wedstrijd. De plek van handeling is een bos of duingebied. In ieder geval een gebied met een gevarieerd landschap. Na een lange warming-up krijgt de atleet de opdracht om tempo’s in verschillende snelheden of hartslagfrequenties te lopen. Meestal begin ik met drie of vier keer een paar minuten lopend op 10 km wedstrijdtempo. De laatste van zo’n sessie moet het liefst net iets sneller dan het wedstrijdtempo gelopen worden. De rust tussen de sessies kan kort door even stil te staan zijn of juist lang wat langer maar dan wat joggend doorbrengen. Kenmerk van een vaartspel is dat eigenlijk niets echt vast staat. De lengte van de sessies […]
Lees verderStraatnaambordjesblues
“Heb je dat straatnaambordje gezien?”, vroeg meeloper E toen we langs de rand van Roosendaal liepen. Krampenloop stond er op het bordje. We hadden ons een kilometertje of dertig eerder al afgevraagd of er ooit een straat, een brug of mogelijk een kanaal naar ons genoemd zou worden. We twijfelden erg. We weten het niet maar voorlopig lijkt het ons niet waarschijnlijk. Of je moet Commissaris worden. Zo heeft ene Commissaris van den Harten ten slotte ook zijn eigen brug gekregen bij Oud-Gastel. Wie moet je zijn hee wat moet je doen voor je naam op een straat of een plein of een plantsoen hoe groot moet je zijn hoe dood moet je zijn voordat je naam op een straatnaambordje komt te staan Dat zong Harry Jekkers in zijn Straatnaambordjesblues. Groot zijn we niet, en dood ook niet helemaal. Al voelde ik mij aan het einde van de zondagse duurloop stevig doorgekookt. Maar dat probleem was in Stampersgat gauw opgelost in het zo goed als uitgestorven lokale café. Twee biertjes, eentje voor het wegspoelen van alle sportdrank en de tweede voor de dorst. Gesprekken over straatnaambordjes, over bruggen die naar je vernoemt worden; dat is zo’n beetje het niveau van […]
Lees verder“Lichamelijk kan ik het tempo wel aan, alleen geestelijk niet.” Dat was toch wel de mooiste uitspraak van de training van vanmorgen. Persoonlijk heb ik het meestal andersom, ik droom geregeld dat ik samen met Haile Gebrselassie zij aan zij de Coolsingel opdraai. Maar ja, geestelijk kan ik dat wel aan. Echter lichamelijk wil het nog niet lukken… Ik mocht samen met Henk P de “zevenentwintig minuten groep” voorlopen. Die 27 staat voor de tijd die we over vijf kilometer lopen gedurende de 25 km training. Henk doet dit al jaren met gemak. Nu mocht ik met hem mee, gehuld in een geel veiligheidshesje met in grote cijfers 27 op mijn borst en rug. De bovenstaande uitspraak kwam van een loper in onze groep. Deze meneer moest er na vier (!) kilometer al bijna af. Het tempo lag voor hem iets te hoog. Ik kreeg een seintje van een van de begeleidende fietsers dat een loper het moeilijk had. Ik liet mij afzakken naar de staart van de groep en knoopte een praatje aan met de twee laatste lopers. Eentje wilde binnenkort een marathon lopen. Het liefst zo rond de vier uur. Nu heb ik op deze plaats al geregeld […]
Lees verder